Bar­li­nec­ko-Gorzow­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy leży na pogra­ni­czu woje­wództw lubu­skie­go oraz zachod­nio­po­mor­skie­go i obej­mu­je przede wszyst­kim roz­le­głe obsza­ry Pusz­czy Gorzow­skiej. To kra­ina wie­lu jezior, nad któ­rych zna­la­zło schro­nie­nie ponad 100 gatun­ków pta­ków. Na skra­ju par­ku leży Bar­li­nek, miej­sco­wość wypo­czyn­ko­wa nazy­wa­na pol­ską sto­li­cą nor­dic walking.

Bar­li­nec­ko-Gorzow­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy obej­mu­je swym zasię­giem oko­ło 40 pro­cent Pusz­czy Gorzow­skiej. Zna­la­zło w nim schro­nie­nie wie­le roślin obję­tych ści­słą ochro­ną, jak np. orlik pospo­li­ty czy paprot­ka zwy­czaj­na. Poza zwie­rzę­ta­mi pospo­li­cie wystę­pu­ją­cy­mi w lasach zachod­niej Pol­ski, taki­mi jak dzik czy sar­na, w Pusz­czy Gorzow­skiej moż­na spo­tkać rów­nież te zagro­żo­ne wygi­nię­ciem. Jest tu np. pro­wa­dzo­ny spe­cjal­ny pro­gram odtwa­rza­nia popu­la­cji malut­kiej, przy­po­mi­na­ją­cej wie­wiór­kę popie­li­cy. Leśne szla­ki roz­le­głe­go par­ku pro­wa­dzą do wie­lu zato­pio­nych w gęstwi­nie, małych jeziorek.

Naj­wię­cej hote­li, pen­sjo­na­tów i pokoi gościn­nych dla tury­stów moż­na zna­leźć w Bar­lin­ku, poło­żo­nym w pół­noc­nej czę­ści par­ku. Kil­ka gospo­darstw agro­tu­ry­stycz­nych jest też zato­pio­nych w środ­ku Pusz­czy Gorzow­skiej. Bar­li­nek leży na jej skra­ju, nad brze­giem pięk­ne­go Jezio­ra Bar­li­nec­kie­go. Jest on uro­kli­wą miej­sco­wo­ścią wypo­czyn­ko­wą ze sta­ran­nie wyre­mon­to­wa­nym ryn­kiem, na któ­rym latem pośród kawiar­nia­nych sto­li­ków i para­so­li, szu­mi fon­tan­na z budzą­cym zacie­ka­wie­nie pomni­kiem gęsiar­ki. War­ty­mi zoba­cze­nia obiek­ta­mi w tej miej­sco­wo­ści są też dwa kościo­ły: gotyc­ki pw. Nie­po­ka­la­ne­go Ser­ca NMP z epo­ki śre­dnio­wie­cza i XX-wiecz­na, ale odwo­łu­ją­ca się do tego same­go rodo­wo­du świą­ty­nia św. Boni­fa­ce­go. Tury­ści cią­gną tu jed­nak przede wszyst­kim do malow­ni­cze­go Jezio­ra Bar­li­nec­kie­go. Jego nie­re­gu­lar­na linia brze­go­wa w dużej czę­ści doty­ka gra­ni­cy Pusz­czy Gorzow­skiej, a szla­ki wod­ne na akwe­nie pro­wa­dzą pomię­dzy wie­lo­ma mały­mi wysep­ka­mi. W Bar­lin­ku znaj­du­je się nie­wiel­ka przy­stań dla żagló­wek i kaja­ków, a tak­że kąpie­li­sko. Nad samą wodą funk­cjo­nu­je tu też ośro­dek spor­to­wy ze sta­dio­nem lek­ko­atle­tycz­nym i kor­ta­mi tenisowymi.

Bar­li­nek nie bez przy­czy­ny nazy­wa­ny jest euro­pej­ską sto­li­cą nor­dic wal­king. Roz­po­czy­na się w nim wie­le cie­ka­wych szla­ków tury­stycz­nych, m.in. 25-kilo­me­tro­wy, nie­bie­ski Szlak Przez Pusz­czę Bar­li­nec­ką. Po wyj­ściu z ryn­ku, pro­wa­dzi on naj­pierw wokół Jezio­ra Bar­li­nec­kie­go, a następ­nie na połu­dnie, do zato­pio­nej w leśnej gęstwi­nie osa­dy Oku­nie. Leży ona nad podłuż­nym jezior­kiem i dwo­ma nie­wiel­ki­mi, okrą­gły­mi sta­wa­mi. Po dru­giej stro­nie jezio­ra znaj­du­je się zło­żo­na z zale­d­wie paru zabu­do­wań wieś Okno. Szlak nie­bie­ski pro­wa­dzi z niej do doli­ny San­tocz­nej i dalej na Mar­ko­we Bło­ta, któ­re są jed­nym z pię­ciu utwo­rzo­nych na tere­nie Bar­li­nec­ko-Gorzow­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go rezer­wa­tów przyrody.

Szlak nie­bie­ski prze­ci­na tyl­ko małą część z cią­gną­cych się przez Pusz­czę Gorzow­ską leśnych duk­tów i sta­rych, bru­ko­wa­nych dróg. Tury­ści z zachod­niej Pol­ski, któ­rzy przy­jeż­dża­ją w to miej­sce z rowe­ra­mi lub kij­ka­mi do cho­dze­nia, zwy­kle spę­dza­ją tu cały urlop, nie narze­ka­jąc na nudę i w każ­dy dzień zaglą­da­jąc do inne­go zakąt­ka uro­kli­we­go parku.