Jaśli­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy znaj­du­je się w połu­dnio­wej czę­ści woje­wódz­twa pod­kar­pac­kie­go, przy samej gra­ni­cy Pol­ski ze Sło­wa­cją. Obej­mu­je wschod­nią część pasma Beski­du Niskie­go. Nie bra­ku­je tu typo­wo gór­skich kra­jo­bra­zów z zale­sio­ny­mi szczy­ta­mi i gwa­ran­tu­ją­cy­mi wspa­nia­łe wido­ki szla­ka­mi. Wie­le cen­nych, roz­rzu­co­nych po par­ku zabyt­ków przy­po­mi­na o jego nie­zwy­kłej historii.

Jaśli­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy sąsia­du­je od zacho­du z Par­kiem Naro­do­wym Beski­du Niskie­go, a kil­ka kilo­me­trów od jego wschod­nich gra­nic roz­po­czy­na się Ciśniań­sko-Wetliń­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy. Prze­pły­wa­ją tędy gór­skie rze­ki Wisłok i Jesioł­ka. W tutej­szych, gęstych lasach zna­la­zły schro­nie­nie nie­zwy­kle rzad­kie w Pol­sce żbi­ki, wil­ki i rysie, a nie­ba nad koro­na­mi drzew patro­lu­ją myszo­ło­wy, jastrzę­bie i kro­gul­ce. Nad brze­ga­mi Jesioł­ki moż­na też zna­leźć m.in. sie­dli­ska bocia­na czar­ne­go. W par­ku wyzna­czo­no pięć rezer­wa­tów przy­ro­dy. Nie bra­ku­je w nim wyso­kich wzgórz. Naj­wyż­sze z nich to Kamień nad Jaśli­ska­mi, wzno­szą­cy się na 860 m n.p.m., a zaraz po nim Dana­wa (840 m n.p.m.) i Kana­siów­ka (823 m n.p.m.).

W obrę­bie Jaśli­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go nie bra­ku­je zajaz­dów tury­stycz­nych, gospo­darstw agro­tu­ry­stycz­nych, czy pól namio­to­wych. Zatrzy­mać moż­na się m.in. w poło­żo­nej na zachod­nio-pół­noc­nej czę­ści paku Tyla­wie, skąd jest też nie­da­le­ko na szla­ki Par­ku Naro­do­we­go Beski­du Niskie­go. W miej­sco­wo­ści tej war­to zwró­cić uwa­gę na daw­ną cer­kiew z koń­ca XVIII w., obec­nie wyko­rzy­sty­wa­ną jako rzym­sko­ka­to­lic­ki kościół para­fial­ny. Wyróż­ni­kiem świą­ty­ni jest ogrom­ny, pozła­ca­ny iko­no­stas z obra­za­mi świę­tej rodzi­ny i dwu­na­stu apostołów.

Z Tyla­wy w głąb par­ku bie­gnie zie­lo­ny szlak tury­stycz­ny, któ­rym naj­pierw docho­dzi się pod szczyt Ostra, wno­szą­cy się na 687 m n.p.m. Następ­nie trakt pro­wa­dzi do wsi Zyn­dra­no­wa. Jest to malow­ni­cza osa­da, zamiesz­ka­na obec­nie przez nie­co ponad 100 osób. Zacho­wa­ły się tu zabyt­ko­we cha­ty z drew­nia­nych bali, pokry­te strze­chą, któ­re przy­po­mi­na­ją o histo­rii tych ziem, nie­gdyś licz­ne zamiesz­ki­wa­nych m.in. przez Łem­ków i Ukra­iń­ców. Z Zyn­dra­no­wej zie­lo­ny szlak tury­stycz­ny zakrę­ca na pół­noc­ny zachód, do Bar­win­ka. Zacho­wa­ną w tej wsi pamiąt­ką po cał­kiem nie­daw­nych cza­sach, sprzed wej­ścia Pol­ski do Unii Euro­pej­skiej, jest daw­ne przej­ście gra­nicz­ne. Bar­wi­nek sąsia­du­je od połu­dnia ze sło­wac­ką miej­sco­wo­ścią Vyšný Komár­nik, w któ­rej moż­na zoba­czyć zabyt­ko­wy, drew­nia­ny ratusz i gre­ko­ka­to­lic­ki kośció­łek, a tak­że cie­ka­we, monu­men­tal­ne pomni­ki z cza­sów socja­li­stycz­nych i czoł­gi. Upa­mięt­nia­ją one sto­czo­ne w tym miej­scu w cza­sie woj­ny, zacie­kłe wal­ki o miej­sco­wą przełęcz.

Mowa o Prze­łę­czy Dukiel­skiej, któ­ra jest naj­ni­żej poło­żo­nym prze­smy­kiem przez głów­ny grzbiet Kar­pat. Dro­ga w tym miej­scu pro­wa­dzi na wyso­ko­ści 500 m n.p.m. Przy­naj­mniej od póź­ne­go śre­dnio­wie­cza pro­wa­dził przez to miej­sce waż­ny szlak han­dlo­wy do Węgier, któ­rym do daw­nej Pol­ski przy­wo­żo­no wino, a tak­że wie­le cen­nych towa­rów z Bli­skie­go Wscho­du. Z cen­trum Bar­win­ka do Prze­łę­czy Dukiel­skiej pro­wa­dzi nie­bie­ski trakt tury­stycz­ny. Szlak ten docie­ra póź­niej do opusz­czo­nej wsi o nazwie Cze­rem­cha, gdzie krzy­żu­je się z żół­tym trak­tem PTTK, któ­rym moż­na dojść do poło­żo­nej przy pół­noc­nej gra­ni­cy par­ku, zabyt­ko­wej wsi Jaśliska.