Jele­niow­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy leży w środ­ko­wo-wschod­niej czę­ści woje­wódz­twa świę­to­krzy­skie­go, obej­mu­jąc swym zasię­giem Pasmo Jele­niow­skie i część Gór Świę­to­krzy­skich. Jest wspa­nia­łym miej­scem do gór­skich wypraw i odpo­czyn­ku na łonie dzi­kiej przy­ro­dy, a pra­wie każ­dy z miej­sco­wych pagór­ków ma do opo­wie­dze­nia nie­zwy­kłą historię.

Jele­niow­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy jest naj­mniej­szym z par­ków w woje­wódz­twie świę­to­krzy­skim i sąsia­du­je od zacho­du ze Świę­to­krzy­skim Par­kiem Naro­do­wym. Dużą jego część pokry­wa­ją obsza­ry leśne. W par­ku wyzna­czo­no czte­ry rezer­wa­ty przy­ro­dy: Szczt­niak, Góra Jele­niow­ska, Wąwóz w Ska­łach i Małe Goło­bo­rze. Dwa pierw­sze chro­nią cen­ne przy­rod­ni­czo obsza­ry wokół dwóch naj­wyż­szych wznie­sień w par­ku. Poło­żo­ny w jego cen­tral­nej czę­ści Szczyt­niak się­ga 554 m n.p.m., a usa­do­wio­na na jego zachod­nim skra­ju Góra Jele­niow­ska wzno­si się na 533 m n.p.m. Ta ostat­nia ode­gra­ła waż­ną rolę, gdy na oko­licz­ne zie­mie wkro­czy­ło w XI w. chrze­ści­jań­stwo. Gdy znisz­czo­no świą­ty­nię sło­wiań­ską na poło­żo­nej dziś w gra­ni­cach Świę­to­krzy­skie­go Par­ku Naro­do­we­go Łysej Górze, gdzie Bole­sław Chro­bry ufun­do­wał opac­two bene­dyk­ty­nów, zbun­to­wa­ni poga­nie na jakiś czas prze­nie­śli swo­je naj­waż­niej­sze miej­sce kul­tu w tej oko­li­cy wła­śnie na Górę Jeleniowską

Jako, że teren par­ku to przede wszyst­kim zale­sio­ne, gór­skie grzbie­ty i łąki, pen­sjo­na­tów i gospo­darstw agro­tu­ry­stycz­nych nale­ży szu­kać raczej za jego gra­ni­ca­mi. Dobrym miej­scem wypa­do­wym na tutej­sze szla­ki tury­stycz­ne jest Łagów, usa­do­wio­ny dokład­nie pomię­dzy par­kiem jele­niew­skim, Cisow­sko-Orłow­skim Par­kiem Kra­jo­bra­zo­wym i Świę­to­krzy­skim Par­kiem Naro­do­wym. W Łago­wie war­to zwró­cić uwa­gę na gotyc­ko-rene­san­so­wy kościół para­fial­ny, wnie­sio­ny w XV i XVI w. W miej­sco­wo­ści tej zaczy­na się zie­lo­ny szlak tury­stycz­ny, któ­rym moż­na dojść na pół­noc, do odda­lo­nej o 15 km Nowej Słu­pi, leżą­cej u samych stóp Łysej Góry.

Nowa Słu­pia to kolej­na, war­ta odwie­dze­nia miej­sco­wość. Znaj­du­je się na histo­rycz­nym szla­ku piel­grzym­ko­wym do klasz­to­ru Świę­ty Krzyż na Łysej Górze. Jed­nym z jej sym­bo­li jest kamien­ny posąg piel­grzy­ma. Według miej­sco­we­go poda­nia, jest to rycerz, któ­ry był do tego stop­nia nazna­czo­ny grze­chem pychy, że pew­ne­go razu stwier­dził, iż dzwo­ny w klasz­to­rze na Świę­tym Krzy­żu biją wła­śnie na jego cześć.

Pomię­dzy Łago­wem a Nową Słu­pią leży wieś Goł­czy­ce, w któ­rej trakt zie­lo­ny krzy­żu­je się z czer­wo­nym szla­kiem tury­stycz­nym, pro­wa­dzą­cym na wschód, w głąb Jele­niow­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go. Dotrzeć nim moż­na wpierw na poro­śnię­tą lasem buko­wo-jodło­wym Tru­sko­la­skę. Szczyt ma wyso­kość 448 m n.p.m., a u jego stóp znaj­du­ją się źró­dła rze­ki Opa­tów­ki. Szlak czer­wo­ny im. Edmun­da Mas­sal­skie­go pro­wa­dzi dalej na górę Weso­łów­kę. Stam­tąd doj­dzie się nim na Szczyt­niak, na któ­re­go pół­noc­nym sto­ku wyzna­czo­no rezer­wat przy­ro­dy. W tym miej­scu szlak czer­wo­ny krzy­żu­je się z czar­nym trak­tem tury­stycz­nym, pro­wa­dzą­cym do Nowej Słupi.