Kra­jeń­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy leży na Poje­zie­rzu Kra­jeń­skim, na pół­noc­no-zachod­nim skra­ju woje­wódz­twa kujaw­sko-pomor­skie­go. Cha­rak­te­ry­zu­je się bar­dzo uroz­ma­ico­ną, polo­dow­co­wą rzeź­bą tere­nu. Tutej­sze czy­ste jezio­ra są praw­dzi­wym rajem dla węd­ka­rzy, kaja­ka­rzy i pły­wa­ków. W par­ku moż­na odna­leźć też bar­dzo cie­ka­we zabytki.

Kra­jeń­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy roz­cią­ga się od Tucho­li na pół­noc­nym wscho­dzie do wsi Mro­cza na połu­dniu. Wystę­pu­ją tu licz­ne wznie­sie­nia more­no­we, z któ­rych naj­wyż­sze to Czar­na Góra, wspi­na­ją­ca się na wyso­kość 189 m n.p.m. Tury­ści przy­by­wa­ją tu odpo­cząć nad licz­ny­mi, czy­sty­mi jezio­ra­mi, z któ­rych ponad 60 ma powierzch­nię powy­żej 1 hek­ta­ra. Praw­dzi­wą grat­ką dla kaja­ka­rzy są też malow­ni­cze szla­ki wod­ne, pro­wa­dzą­ce po licz­nych, prze­ci­na­ją­cych park rze­kach, będą­cych dopły­wa­mi Wisły i Odry. Lasy sta­no­wią oko­ło 1/4 jego powierzch­ni. Tutej­szy, falu­ją­cy kra­jo­braz dopeł­nia­ją licz­ne łąki, pola upraw­ne i tor­fo­wi­ska. W Kra­jeń­skim Par­ku Kra­jo­bra­zo­wym żyją m.in. wydry, bobry, dzi­ki i jele­nie, a tak­że wie­le gatun­ków pta­ków, gadów i pła­zów. Utwo­rzo­no w nim sześć rezer­wa­tów przyrody.

Sie­dzi­ba par­ku znaj­du­je się w jego połu­dnio­wej czę­ści, w Więc­bor­ku. Jest to pięk­ne i zabyt­ko­we mia­stecz­ko, w któ­rym war­to zwró­cić uwa­gę m.in. na roko­ko­wy kościół z dru­giej poło­wy XVIII w. W Więc­bor­ku zacho­wał się śre­dnio­wiecz­ny układ urba­ni­stycz­ny z wie­lo­ma kamie­ni­ca­mi zbu­do­wa­ny­mi w XVIII i XIX w., a tak­że pozo­sta­ło­ści strze­gą­ce­go nie­gdyś mia­sto zam­ku. Ta popu­lar­na miej­sco­wość wypo­czyn­ko­wa leży nad uro­kli­wym Jezio­rem Więc­bor­skim, któ­ry jest naj­więk­szym akwe­nem w obrę­bie Kra­jeń­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go. Jego linia brze­go­wa przy­bra­ła bar­dzo nie­re­gu­lar­ne for­my i jest w na spo­rej dłu­go­ści oto­czo­na obsza­ra­mi leśny­mi. Wokół akwe­nu moż­na odna­leźć wie­le ośrod­ków wypo­czyn­ko­wych, małych kąpie­lisk i pomo­stów. Wyróż­ni­kiem tutej­sze­go kra­jo­bra­zu jest wno­szą­ca się nad samym lustrem jezio­ra Górze św. Kata­rzy­ny. Jest to dru­gie pod wzglę­dem wiel­ko­ści wznie­sie­nie na tere­nie całe­go par­ku, któ­re wspi­na się na 180 m n.p.m. Na jej szczy­cie znaj­du­je się pięk­na kapli­ca cmen­tar­na z koń­ca XVIII w., któ­rą ota­cza sta­ry cmen­tarz ewangelicki.

Z dwor­ca kole­jo­we­go w Więc­bor­ku na Górę św. Kata­rzy­ny pro­wa­dzi czar­ny szlak tury­stycz­ny PTTK. Po zwie­dze­niu cmen­ta­rza, moż­na nim zejść po zale­sio­nej ścież­ce do pla­ży nad Jezio­rem Więc­bor­skim. Dalej czar­ny szlak pro­wa­dzi na zachód do nie­wiel­kiej osa­dy Śmi­ło­wo i w stro­nę Karo­le­wa. W pobli­żu tej ostat­niej wio­ski znaj­du­je się cmen­tarz osób maso­wo mor­do­wa­nych w tym miej­scu przez hitle­row­ców w cza­sie II woj­ny świa­to­wej. Czar­ny szlak tury­stycz­ny pro­wa­dzi póź­niej do Zabar­to­wa, w któ­rym cie­ka­wym zabyt­kiem jest strze­li­sty, neo­go­tyc­ki kościół z XIX w.

Na wyciecz­kę z Więc­bor­ka moż­na udać się tak­że np. ozna­ko­wa­nym na zie­lo­no Szla­kiem Jezior Kra­jeń­skich. Trakt ten wie­dzie tak­że przez więc­bor­ską pro­me­na­dę naj­pierw na Górę św. Kata­rzy­ny, a za miej­ską pla­żą nad Jezio­rem Więc­bor­skim kie­ru­je się w stro­nę czte­rech kolej­nych akwe­nów: Mię­tus, Będ­gow­skie­go, Weśred­nik i Pro­bosz­czow­skie­go. Następ­nie zie­lo­ny szlak docie­ra do Zabar­to­wa, gdzie krzy­żu­je się z trak­tem czarnym.