Mazo­wiec­ki Park Kra­jo­bra­zo­wy leży na pra­wym brze­gu Wisły, obej­mu­jąc połu­dnio­wo-wschod­ni kra­niec War­sza­wy oraz tere­ny sze­ściu ota­cza­ją­cych ją gmin. Więk­szość jego obsza­ru sta­no­wią lasy, któ­re są cen­ną przy­rod­ni­czo enkla­wą wewnątrz naj­więk­szej pol­skiej aglo­me­ra­cji. Od ponad stu lat teren par­ku jest też jed­nym z ulu­bio­nych miejsc rekre­acji jej mieszkańców.

Obję­te przez park obsza­ry leśne są pozo­sta­ło­ścia­mi gęsto pora­sta­ją­cej nie­gdyś tę część Mazow­sza Pusz­czy Osiec­kiej. Przez jego tery­to­rium prze­pły­wa­ją malow­ni­cze rzecz­ki Mie­nia i Świ­der. W doli­nie tej ostat­niej utwo­rzo­no malow­ni­czy rezer­wat przy­ro­dy. W Mazo­wiec­kim Par­ku Kra­jo­bra­zo­wym domi­nu­ją lasy igla­ste. Zacho­wa­ły się tutaj też cen­ne przy­rod­ni­czo obsza­ry tor­fo­wi­sko­we i pod­mo­kłe. Park zamiesz­ku­ją m.in. sar­ny, dzi­ki, bor­su­ki i łasi­ce, nad rze­ka­mi widać śla­dy dzia­łal­no­ści bobrów, a nad koro­na­mi tutej­szych drzew krą­żą m.in. bie­li­ki, kuli­ki wiel­kie i kro­piat­ki. Wideł­ki rzek Mie­nia i Świ­der roz­dzie­la­ją park na dwie czę­ści. W pół­noc­nej, któ­ra roz­cią­ga się od Weso­łej po Józe­fów i Wią­zow­ną, moż­na zna­leźć licz­ne tor­fo­wi­ska i wydmy. Połu­dnio­wa część par­ku jest ponad dwu­krot­nie więk­sza i roz­po­ście­ra­ją się tutaj Lasy Cele­sty­now­skie. Jed­nym z cie­kaw­szych miejsc jest w niej tak­że roz­le­głe bagno „Cało­wa­nie”.

Naj­lep­szą bazą noc­le­go­wą wokół par­ku dys­po­nu­je oczy­wi­ście War­sza­wa. Z cen­trum moż­na tu doje­chać komu­ni­ka­cją miej­ską lub rowe­ro­wy­mi ścież­ka­mi. W samym par­ku moż­na też wyna­jąć domek let­ni­sko­wy lub zatrzy­mać się na polu namio­to­wym. Hotel lub pen­sjo­nat da się zna­leźć tak­że w leżą­cym na zachod­nim skra­ju par­ku Otwoc­ku i wzdłuż dro­gi woje­wódz­kiej 721, łączą­cej to mia­sto z Warszawą.

Otwock to bar­dzo uro­kli­wy zaką­tek aglo­me­ra­cji war­szaw­skiej. Moż­na tu zoba­czyć wie­le cie­ka­wych zabyt­ków, takich jak pod­miej­skie wil­le na skra­ju lasu z prze­ło­mu XIX i XX w., z któ­rych jed­na słu­ży dziś za otwoc­ki ratusz, a tak­że przed­wo­jen­ny, moder­ni­stycz­ny kościół św. Win­cen­te­go à Pau­lo. War­sza­wia­cy od daw­na lubi­li w tym mie­ście odpo­czy­wać od wiel­ko­miej­skie­go zgieł­ku. W 1893 r. powsta­ło w Otwoc­ku pierw­sze w Pol­sce, nizin­ne sana­to­rium dla osób leczą­cych cho­ro­by płuc.

Dosko­na­łym środ­kiem trans­por­tu do zwie­dze­nia Mazo­wiec­kie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go jest rower. Jego tery­to­rium prze­ci­na kil­ka popu­lar­nych szla­ków dla cykli­stów, m.in. War­szaw­ska Obwod­ni­ca Tury­stycz­na. Ozna­ko­wa­nym na zie­lo­no szla­kiem rowe­ro­wym moż­na dotrzeć spod ratu­sza w sto­łecz­nej dziel­ni­cy Wawer do zato­pio­ne­go w lesie osie­dla Zbój­na Góra. Nie­bie­skim trak­tem PTTK dla cykli­stów moż­na nato­miast doje­chać z war­szaw­skiej sta­cji kole­jo­wej Anin do Fale­ni­cy, osie­dla poło­żo­ne­go na zachod­nim skra­ju parku.

Dla rowe­rzy­stów dosko­na­le nada­ją się tak­że wyty­czo­ne w par­ku szla­ki pie­sze. Z otwoc­kie­go dwor­ca PKP Świ­der moż­na dotrzeć żół­tym lub czar­nym trak­tem PTTK do jed­ne­go z naj­pięk­niej­szych w tym rejo­nie, nad­rzecz­ne­go rezer­wa­tu „Świ­der”. Szlak czar­ny pro­wa­dzi stąd do Świ­drów Wiel­kich, daw­nej wsi, któ­ra jest naj­star­szą czę­ścią Otwoc­ka. Żół­tym trak­tem tury­stycz­nym moż­na dotrzeć znad Świ­dra do malow­ni­czych rezer­wa­tów „Na Tor­fach” i „Cele­sty­now­ski Grąd”.