Nad­wie­przań­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy leży nad środ­ko­wym brze­giem Wie­prza, we wschod­niej czę­ści woje­wódz­twa lubel­skie­go. Jego obszar jest dość zróż­ni­co­wa­ny przy­rod­ni­czo i pod wzglę­dem rzeź­by tere­nu, dosko­na­le nada­jąc się przy tym do rowe­ro­wych wycie­czek. Poza delek­to­wa­niem się dzi­ką przy­ro­dą i tra­dy­cyj­ny­mi, wiej­ski­mi kra­jo­bra­za­mi, moż­na tu np. zwie­dzić tęt­nią­ce życiem, śre­dnio­wiecz­ne grodzisko.

Nad­wie­przań­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy leży nie­ca­łe 30 km na schód od Lubli­na i roz­cią­ga się podłuż­nie pomię­dzy ujścia­mi dwóch lewych dopły­wów Wie­prza: Gieł­czwi i Bystrzy­cy. To bar­dzo cie­ka­wa pod wzglę­dem przy­rod­ni­czym i tury­stycz­nym czę­ści Lubelsz­czy­zny. W odle­gło­ści kil­ku­na­stu kilo­me­trów od gra­nic tego par­ku kra­jo­bra­zo­we­go znaj­du­ją się trzy kolej­ne: Krzczo­now­ski, Kozło­wiec­ki i Poje­zie­rza Łęczyńskiego.

Głów­na rze­ka, będą­ca osią Nad­wie­przań­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go prze­pły­wa w wie­lu miej­scach stro­my­mi prze­ło­ma­mi, któ­rych wyso­kość docho­dzi cza­sa­mi do 25 m. Tutej­sze sto­ki są gdzie­nie­gdzie ozdo­bio­ne kre­do­wy­mi for­ma­cja­mi skal­ny­mi. Pod wzglę­dem rzeź­by tere­nu park jest dość zróż­ni­co­wa­ny. W jego połu­dnio­wej czę­ści domi­nu­je bar­dziej pofał­do­wa­ny kra­jo­braz Wyży­ny Lubel­skiej. Na pół­no­cy rze­ka wieprz wpły­wa nato­miast na bar­dziej pła­ski obszar Pole­sia Lubel­skie­go. Ponad 40 pro­cent powierzch­ni par­ku sta­no­wią lasy, któ­re sąsia­du­ją z poprze­ci­na­ny­mi cie­ka­mi wod­ny­mi łąka­mi i pastwiskami.

Odwie­dza­jąc Nad­wie­przań­ski Park Kra­jo­bra­zo­wy, moż­na zano­co­wać w któ­rymś z gospo­darstw agro­tu­ry­stycz­nych albo pod namio­tem. Kil­ka zajaz­dów i pen­sjo­na­tów znaj­du­je się też przy pro­wa­dzą­cych do nie­go z Lubli­na dro­gach kra­jo­wych nr 82 i 17. Zatrzy­mać się moż­na m.in. leżą­cej przy pół­noc­no-wschod­nim skra­ju par­ku Łęcz­nej. Jest ona sta­rym mia­stem nad Wie­przem, leżą­cym na skra­ju popu­lar­ne­go wśród lubel­skich urlo­po­wi­czów Poje­zie­rza Łęczyń­sko-Wło­daw­skie­go. Znaj­du­ją się w niej dwie zabyt­ko­we syna­go­gi: Duża, wybu­do­wa­na w XVII w. w sty­lu baro­ko­wym oraz Mała z dru­giej poło­wy XIX w. W pierw­szym z tych budyn­ków mie­ści się obec­nie sie­dzi­ba Muzeum Regio­nal­ne­go, a w dru­gim biblio­te­ka. W Łęcz­nej war­to tak­że zwró­cić uwa­gę m.in. na XVII-wiecz­ny kościół pw. św. Marii Mag­da­le­ny i kla­sy­cy­stycz­ny ratusz. Wszyst­kie naj­cie­kaw­sze zabyt­ki mia­sta i oko­lic da się zwie­dzić, wybie­ra­jąc się na wyciecz­kę szla­kiem rowe­ro­wym “Łęcz­na — mia­sto nad Wie­przem i Świnką”.

Roz­po­czy­na­jąc zwie­dza­nie Nad­wie­przań­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go od jego połu­dnio­wej stro­ny, moż­na obrać tra­sę rowe­ro­wą Z bie­giem Wie­prza”. Szlak roz­po­czy­na się we wsi Łyso­ła­je, gdzie war­to obej­rzeć ponad stu­let­ni, eklek­tycz­ny dwór z zabyt­ko­wym zespo­łem fol­warcz­nym i par­kiem. Obec­nie w tej szla­chec­kiej posia­dło­ści mie­ści się szpi­tal. Szlak bie­gnie dalej na pół­noc, lewym brze­giem Wie­prza do wsi Jasz­czów, a następ­nie skrę­ca na wschód, przez most na dru­gą stro­nę rze­ki. Poko­nu­jąc doli­nę moż­na podzi­wiać stro­me, kre­do­we zbo­cza, któ­re póź­niej, za miej­sco­wo­ścią Biał­ka, ustę­pu­ją rów­nin­nym łąkom i torfowiskom.

Szlak pro­wa­dzi dalej do leżą­cej kil­ka kilo­me­trów na pół­noc­ny wschód od Biał­ki Wól­ki Bie­lec­kiej, gdzie moż­na zwie­dzić zre­kon­stru­owa­ne, wcze­sno­śre­dnio­wiecz­ne gro­dzi­sko. O tym, jak wyglą­da­ło życie Sło­wian pra­wie tysiąc lat temu przy­po­mi­na­ją tu małe, drew­nia­ne zie­mian­ki, a tak­że wyso­ka bra­ma wjaz­do­wa i poro­śnię­te tra­wą wały obron­ne. W sezo­nie let­nim w Wól­ce Bie­lec­kiej moż­na spo­tkać gru­py insce­ni­za­cyj­ne w śre­dnio­wiecz­nych stro­jach: rze­mieśl­ni­ków, wojow­ni­ków, a tak­że kucha­rzy, któ­rzy przy­rzą­dza­ją coś dobre­go w zawie­szo­nych nad ogni­ska­mi kotłach.