Park Kra­jo­bra­zo­wy Doli­na Bary­czy leży na pogra­ni­czu Dol­ne­go Ślą­ska i Wiel­ko­pol­ski. Roz­cią­ga­jąc się wzdłuż rze­ki Bary­czy, od Żmi­gro­du na zacho­dzie, aż po Anto­nin na wscho­dzie. Park jest popu­lar­nym miej­scem wypo­czyn­ku miesz­kań­ców środ­ko­wo-zachod­niej czę­ści Pol­ski. Poza roz­le­gły­mi obsza­ra­mi dzi­kiej przy­ro­dy, moż­na w nim zna­leźć bar­dzo wie­le jedy­nych w swo­im rodza­ju zabytków.

Więk­sza część Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Doli­na Bary­czy leży w gra­ni­cach woje­wódz­twa dol­no­ślą­skie­go. Moż­na tu zna­leźć zarów­no roz­le­głe lasy, któ­re sta­no­wią nie­speł­na poło­wę powierzch­ni par­ku, jak i pod­mo­kłe łąki i licz­ne sta­wy. Te ostat­nie były budo­wa­ne w tym rejo­nie już od śre­dnio­wie­cza. Park jest waż­nym sie­dli­skiem pta­ków w zachod­niej Pol­sce. Bio­lo­dzy doli­czy­li się tu pra­wie 280 ich gatun­ków. W par­ku wyzna­czo­no czte­ry rezer­wa­ty przyrody.

W Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Doli­na Bary­czy i jego naj­bliż­szym oto­cze­niu moż­na zna­leźć wie­le zajaz­dów i gospo­darstw agro­tu­ry­stycz­nych, a naj­wię­cej z nich znaj­du­je się w jego wschod­niej czę­ści par­ku. Dosko­na­łym miej­scem na roman­tycz­ny week­end z histo­rią w tle jest tu hotel urzą­dzo­ny w drew­nia­nym pała­cy­ku myśliw­skim księ­cia Radzi­wił­ła w Anto­ni­nie. Ten nie­zwy­kły, neo­kla­sy­cy­stycz­ny budy­nek zbu­do­wa­no na pla­nie krzy­ża grec­kie­go w pierw­szej poło­wie XIX w. Jego cen­tral­nym ele­men­tem jest trój­kon­dy­gna­cyj­na sala, któ­rej strop wspie­ra jed­na, ogrom­na kolum­na, speł­nia­ją­ca tak­że funk­cję kaflo­we­go pie­ca. Zja­wi­sko­wy słup opla­ta­ją na trzech wyso­ko­ściach wspa­nia­łe poro­ża jele­ni, a u jego stóp znaj­du­ją się dziś ele­ganc­ki bar i restau­ra­cja. Ośmio­bocz­na sala jest owi­nię­ta ze wszyst­kich stron drew­nia­ny­mi bal­ko­na­mi, pro­wa­dzą­cy­mi do pokoi hote­lo­wych. Gościem Anto­nie­go Radzi­wił­ła w Anto­ni­nie bywał swe­go cza­su Fry­de­ryk Cho­pin. W pała­cu znaj­du­je się zabyt­ko­wy salo­nik muzycz­ny, w któ­rym moż­na zna­leźć odlew dło­ni kom­po­zy­to­ra. Co roku w tej rezy­den­cji orga­ni­zo­wa­ny jest mię­dzy­na­ro­do­wy festi­wal muzy­ki kla­sycz­nej „Cho­pin w bar­wach jesie­ni”. Sam Anto­nin to popu­lar­na miej­sco­wość let­ni­sko­wa z dużym kąpie­li­skiem, urzą­dzo­nym nad roz­le­głym sta­wem „Szpe­rek”. Po jego pół­noc­nej stro­nie ist­nie­je rezer­wat leśny Wydymacz.

Cie­ka­wą miej­sco­wo­ścią pod wzglę­dem dzie­dzic­twa kul­tu­ro­we­go jest też Milicz, poło­żo­ny w środ­ko­wej czę­ści Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Doli­na Bary­czy. Znaj­du­je się tutaj nie­zwy­kły kościół poewan­ge­lic­ki, wybu­do­wa­ny na począt­ku XVIII w. Peł­ne uro­ku są tak­że tutej­szy rynek, a tak­że pała­co­wy park i ruiny zam­ku ksią­żąt ole­śnic­kich z XIV w.

Z Mili­cza wycho­dzi ozna­ko­wa­ny na czer­wo­no „zam­ko­wy” szlak tury­stycz­ny. Moż­na nim dojść przez Kro­śni­ce i Sułów, aż do poło­żo­ne­go na zachod­nim skra­ju par­ku Żmi­gro­du. Szlak wie­dzie nad brze­ga­mi wie­lu zato­pio­nych w leśnej gęstwi­nie sta­wów ryb­nych. W Żmi­gro­dzie war­to zwró­cić uwa­gę na ruiny ogrom­ne­go, XVII-wiecz­ne­go pała­cu ksią­żę­ce­go rodu Hatz­fel­dów. Obiekt jest udo­stęp­nio­ny dla zwie­dza­ją­cych, a sezo­nie let­nim są w nim orga­ni­zo­wa­ne przed­sta­wie­nia i inne impre­zy. Kolej­nym cie­ka­wym zabyt­kiem jest tu kamien­na wie­ża zam­ko­wa z XVI w., pozo­sta­łość po sto­ją­cej nie­gdyś w tym miej­scu warowni.

Wokół Mili­cza wyzna­czo­no tak­że pętlę rowe­ro­wą. Szlak „Dooko­ła Mili­cza” jest ozna­ko­wa­ny na żół­to. Pro­wa­dzą­cy z tej samej miej­sco­wo­ści, czar­ny szlak tury­stycz­ny pro­wa­dzi nato­miast do zabyt­ko­we­go Ciesz­ko­wa, gdzie moż­na zwie­dzić uro­kli­wy, baro­ko­wo-roko­ko­wy kościół parafialny.