Park Kra­jo­bra­zo­wy Pusz­czy Kny­szyń­skiej we wschod­niej czę­ści woje­wódz­twa pod­la­skie­go to miej­sce, w któ­rym żyją żubry, a jed­no­cze­śnie spo­ty­ka­ją się kul­tu­ry Wscho­du i Zacho­du. Obej­mu­je roz­le­głe obsza­ry dzi­kiej przy­ro­dy z nie­prze­by­ty­mi bora­mi i bagna­mi, zaczy­na­ją­ce się tuż za pół­noc­no-wschod­ni­mi gra­ni­ca­mi Bia­łe­go­sto­ku. Pod wzglę­dem zacho­wa­ne­go tu eko­sys­te­mu i nie­zwy­kłe­go dzie­dzic­twa kul­tu­ro­we­go, park jest uni­kal­nym miej­scem w całej Europie.

W nie­wiel­kim stop­niu prze­kształ­co­ne przez dzia­łal­ność czło­wie­ka lasy sta­no­wią aż 80 pro­cent tery­to­rium Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Pusz­czy Kny­szyń­skiej. Tutej­sze bory, poprze­ci­na­ne doli­na­mi rzek, stru­mie­nia­mi i mokra­dła­mi, przy­po­mi­na­ją nie­co połu­dnio­we obsza­ry sybe­ryj­skiej taj­gi, a tak­że Pusz­czy Bia­ło­wie­skiej czy Augu­stow­skiej. Moż­na tu podzi­wiać wie­le sta­rych, monu­men­tal­nych drzew, wśród któ­rych zna­la­zło schro­nie­nie wie­le chro­nio­nych gatun­ków pta­ków i nie­to­pe­rzy. Park jest też dosko­na­łym miej­scem do życia pła­zów, węży czy jasz­czu­rek. Miesz­ka­ją w nim rów­nież bar­dzo rzad­kie ssa­ki, od małych nor­nic i ryjó­wek, poprzez wydry, bor­su­ki i wil­ki, aż po wiel­kie żubry. Sta­do tych ostat­nich, wspa­nia­łych zwie­rząt jest w par­ku stop­nio­wo odtwa­rza­ne od lat 70-tych ubie­głe­go wie­ku i liczy obec­nie oko­ło 50 sztuk.

Na tere­nie Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Pusz­czy Kny­szyń­skiej moż­na zna­leźć sze­ro­ką ofer­tę noc­le­go­wą, od hote­li i pen­sjo­na­tów, po róż­ne­go rodza­ju mniej­sze zajaz­dy i gospo­dar­stwa agro­tu­ry­stycz­ne. Naj­wię­cej z nich z znaj­du­je się w zabyt­ko­wym Supra­ślu w środ­ko­wej czę­ści par­ku, poło­żo­nym za jego połu­dnio­wo-wschod­nią gra­ni­cą Gród­ku, czy odda­lo­nej od nie­go o kil­ka­na­ście kilo­me­trów na pół­noc Sokół­ce. Dobrą bazą tury­stycz­ną dys­po­nu­je też Czar­na Bia­ło­stoc­ka, poło­żo­na w roz­dzie­la­ją­cym park na dwie czę­ści kory­ta­rzu wokół dro­gi kra­jo­wej nr 19.

Archi­tek­tu­ra wie­lu tutej­szych miej­sco­wo­ści jest nie­zwy­kłym świa­dec­twem spo­tka­nia kul­tur zachod­nie­go i wschod­nie­go chrze­ści­jań­stwa. W Sokół­ce war­to zoba­czyć m.in. wybu­do­wa­ną w poło­wie XIX w. cer­kiew św. Alek­san­dra New­skie­go, XIX-wiecz­ną, drew­nia­ną ple­ba­nię, a tak­że rzym­sko­ka­to­lic­ki, neo­kla­sy­cy­stycz­ny kościół pw. św. Anto­nie­go Padew­skie­go. W Supra­ślu wzno­si się jeden z nie­wie­lu w Pol­sce pra­wo­sław­nych mona­ste­rów. Zespół klasz­tor­ny został ufun­do­wa­ny jesz­cze w XVI w. Cały kom­pleks two­rzą odbu­do­wa­na po woj­nie Cer­kiew Zwia­sto­wa­nia Prze­naj­święt­szej Bogu­ro­dzi­cy, pier­wot­nie wznie­sio­na u pro­gu XVI w., a tak­że impo­nu­ją­cy Pałac Archi­man­dry­tów z XVII w., w któ­rym dzia­ła obec­nie Muzeum Ikon, dru­ga cer­kiew XIX-wiecz­na, powsta­ła w XVIII stu­le­ciu bra­ma z dzwon­ni­cą oraz pięk­ne, baro­ko­we budyn­ki klasztorne.

Przez Park Kra­jo­bra­zo­wy Pusz­czy Kny­szyń­skiej pro­wa­dzi wie­le malow­ni­czych szla­ków tury­stycz­nych. 16-kilo­me­tro­wy trakt żół­ty łączy m.in. Supraśl i Czar­ną Bia­ło­stoc­ką, w któ­rej w sezo­nie let­nim dzia­ła popu­lar­ne kąpie­li­sko nad zbior­ni­kiem reten­cyj­nym na rze­ce Jur­czy­cha. Zie­lo­ny szlak tury­stycz­ny wie­dzie z Supra­śla do Kop­nej Góry. W tej ostat­niej miej­sco­wo­ści moż­na podzi­wiać wie­le egzo­tycz­nych gatun­ków roślin w urzą­dzo­nym w niej, pięk­nym arbo­re­tum. 35-kilo­me­tro­wy szlak zie­lo­ny pro­wa­dzi przez wie­le z naja­trak­cyj­niej­szych frag­men­tów Pusz­czy Kny­szyń­skiej, m.in. dorze­cze Supra­śli i rezer­wat Krze­mien­ne Góry. Z mona­ste­ru w Supra­ślu moż­na wybrać się też na wyciecz­kę do Bia­łe­go­sto­ku, obie­ra­jąc 27-kilo­me­tro­wy Trakt Świę­tej Wody. Jed­nym z przy­stan­ków szla­ku jest nie­zwy­kłe sank­tu­arium w Świę­tej Wodzie. Znaj­du­je się tutaj sym­bo­licz­ne, cudow­ne źró­deł­ko, a tak­że obsa­dzo­na kru­cy­fik­sa­mi Góra Krzyży.