Park Kra­jo­bra­zo­wy Pusz­czy Sol­skiej obej­mu­je roz­le­głe obsza­ry leśne na pogra­ni­czu woje­wództw lubel­skie­go i pod­kar­pac­kie­go. Moż­na w nim się delek­to­wać kry­sta­licz­nie czy­stym powie­trzem i praw­dzi­wie dzi­ką przy­ro­dą. Wyciecz­ka do par­ku to tak­że lek­cja histo­rii. Tutej­sze szla­ki tury­stycz­ne pro­wa­dzą do wie­lu miejsc pamię­ci, przy­po­mi­na­ją­cych o burz­li­wych i czę­sto tra­gicz­nych losach tej czę­ści Pol­ski Wschodniej.

Park Kra­jo­bra­zo­wy Pusz­czy Sol­skiej leży kil­ka kilo­me­trów na połu­dnio­wy zachód od Toma­szo­wa Lubel­skie­go. Od pół­no­cy sąsia­du­je z Roz­to­czań­skim Par­kiem Naro­do­wym, z któ­rym łączy go sze­ro­ki, leśny kory­tarz. Tyl­ko kil­ka kilo­me­trów dzie­li go też od Kra­sno­brodz­kie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go oraz od poło­żo­ne­go przy gra­ni­cy z Ukra­iną Połu­dnio­wo­roz­to­czań­skie­go Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go. Ponad 85 pro­cent Par­ku Kra­jo­bra­zo­we­go Pusz­czy Sol­skiej zaj­mu­ją lasy, przez któ­re prze­pły­wa kil­ka pomniej­szych rzek. Wyzna­czo­no tu 3 rezer­wa­ty przy­ro­dy. Pusz­cza Sol­ska jest schro­nie­niem wie­lu rzad­kich gatun­ków roślin. Żyją w niej tak­że m.in. wil­ki, jeno­ty, łosie, bor­su­ki i jelenie.

Noc­le­gu na tere­nie par­ku trze­ba szu­kać przede wszyst­kim w gospo­dar­stwach agro­tu­ry­stycz­nych. Naj­wię­cej z nich moż­na zna­leźć w cią­gną­cych się wzdłuż lokal­nych dróg osa­dach na pół­noc­no-wschod­nim skra­ju Pusz­czy Sol­skiej, m.in. w Suś­cu i pobli­skich Skwar­kach czy Ose­red­ku, a tak­że w Hamer­ni i Józe­fo­wie na pół­no­cy. Kil­ka z nich znaj­du­je się też na zachod­niej gra­ni­cy par­ku, w oko­li­cach miej­sco­wo­ści Osu­chy przy dro­dze woje­wódz­kiej nr 849.

Roz­po­czy­na­jąc wyciecz­kę po Par­ku Kra­jo­bra­zo­wym Pusz­czy Sol­skiej na jego pół­noc­nym krań­cu, moż­na wybrać ozna­ko­wa­ny na zie­lo­no Szlak Zie­mi Józe­fow­skiej. Pro­wa­dzi on z Józe­fo­wa do wsi Osu­chy, gdzie znaj­du­je się cmen­tarz oko­ło 300 żoł­nie­rzy AK i Bata­lio­nów Chłop­skich, któ­rzy wła­śnie w tym miej­scu sto­czy­li naj­więk­szą i naj­krwaw­szą bitwę par­ty­zanc­ką z oku­pan­tem w cza­sie II woj­ny świa­to­wej. Oto­czo­ny lasem i odwie­dza­ny naj­czę­ściej przez har­ce­rzy oraz star­szych ludzi cmen­tarz skła­da się z rów­nych rzę­dów pro­stych, meta­lo­wych krzy­ży, nad któ­ry­mi góru­je nie­daw­no wyre­mon­to­wa­ny, gra­ni­to­wy pomnik ku pamię­ci pole­głych w wal­kach w 1944 r.

Zie­lo­ny szlak tury­stycz­ny pro­wa­dzi dalej na Uro­czy­sko Mazie­rze, a następ­nie do rezer­wa­tu „Czar­to­we Pole”. Moż­na zoba­czyć w tym miej­scu nie­zwy­kle pięk­ny prze­łom rze­ki Sopot. Jej wart­ki nurt prze­dzie­ra się mię­dzy korze­nia­mi drzew, kamie­nia­mi i sta­ry­mi gałę­zia­mi. Cie­ka­wost­ką są w tym miej­scu są ruiny papier­ni, zało­żo­nej tu nie­gdyś przez rodzi­nę Zamoy­skich. Na „Czar­cim Polu” znaj­du­ją się tak­że kolej­ne mogi­ły pol­skich par­ty­zan­tów z okre­su II woj­ny świa­to­wej. Towa­rzy­szy im pomnik pol­skie­go orę­ża, wznie­sio­ny jesz­cze w okre­sie mię­dzy­wo­jen­nym, na pamiąt­kę odby­tych tu nie­gdyś manewrów.

Szlak zie­lo­ny cią­gnie się wzdłuż kory­ta Sopo­tu na wschód, aż w koń­cu wycho­dzi poza gra­ni­ce par­ku i docie­ra do poło­żo­nej na skra­ju lasu wsi Nowi­ny. Cała miej­sco­wość cią­gnie się wzdłuż jed­nej uli­cy. Następ­nym przy­stan­kiem trak­tu są Sie­dli­ska, gdzie moż­na zwie­dzić małe muzeum miesz­ka­ją­ce­go nie­gdyś w tej wsi wybit­ne­go rzeź­bia­rza Ada­ma Gro­cho­wi­cza. Na koń­cu szlak zie­lo­ny docie­ra do sta­cji kole­jo­wej w Dłu­gim Kącie.