pieszy czarny

Czarny szlak Droga Pod Reglami spod Wielkiej Krokwi do Kirów

Wygodny trakt wiodący wzdłuż podnóża Tatr, stanowiący granicę pomiędzy górami a miastem Zakopane i Kościeliskiem. Wygodny, bez trudności technicznych, świetny do pokonania „za jednym zamachem” lub fragmentami. A do tego dobry szlak łącznikowy z reglowyni dolinkami, których wyloty znajdują się właśnie w pobliżu Drogi pod Reglami. Przecina kolejno wyloty dolin, którymi wiodą szlaki: Białego, ku Dziurze, Strążyskiej, za Bramką, Małej Łąki, Staników Żlebu. Droga zaczyna się przy alei Przewodników Tatrzańskich (trasa do Kuźnic) nieopodal budynku Księżówki, a kończy w Kirach, przed wylotem Doliny Kościeliskiej. Przedłużeniem Drogi pod Reglami jest ścieżka wiodąca od Kir do Doliny Chochołowskiej.Szlak jest niejednoznaczny w rejonie Krokwi, gdzie miejscami się gubi, jednak gdy przejdziemy rejon Wielkiej Krokwi, odnajdziemy wyraźną drogę, która zawiedzie nas do wylotu Doliny Białego i dalej nie powinniśmy mieć już żadnych problemów orientacyjnych. Nazwa drogi pochodzi od piętra regli, czyli lasów tatrzańskich, których podnóżami biegnie szlak. Ciekawa jest historia Drogi pod Reglami. Dawniej zwana była Żelazną Drogą, wożono nią bowiem urobek górniczy z Doliny Kościeliskiej do Kuźnic, gdzie w XVIII i XIX wieku pełną parą pracowała huta żelaza. Natomiast w rejonie Doliny Kościeliskiej intensywnie wydobywano rudę żelaza. Wycieczka Drogą pod Reglami daje nam możliwość obserwowania lasów dolnego regla. Pierwotnie porastały ten obszar buczyny karpackie. Obecnie tylko na niektórych odcinkach odnajdujemy buczyny – i nie są to pierwotne lasy. Płat pierwotnej buczyny można zobaczyć w masywie Łysanek – górna część Suchego Żlebu (Tomasz Skrzydłowski, Przewodnik przyrodniczy po Tatrach Polskich). W wielu miejscach rośnie las świerkowy, nasadzony w miejscu zniszczonego pierwotnego lasu mieszanego.